قبل از این که تصمیم به ازدواج بگیرید باید ببینید چقدر حاضرید با مشکلات احتمالی کنار بیایید. یادتان نرود زندگی با هر آدمی مشکلات خودش را دارد اما شما باید با کسی زیر یک سقف بروید که تحمل ساختن با مشکلاتش را دارید.زندگی زیر یک سقف فقط به یک احساس وابسته نیست؛ این تصمیم خیلی سخت تر از آن است که فکرش را می کنید. اگر بی پروا پیش بروید و واقعیت را نادیده بگیرید، خیلی زود با مشکلاتی رو به رو می شوید که نه می توانید حل شان کنید و نه اینکه از شرشان خلاص شوید. تمام مشکلاتی که در دوره نامزدی به سادگی از آن ها می گذشتید یا این که با یک قهر چند ساعته به آن ها پاسخ می دادید، بعد از ازدواج می توانند برای تان به یک دردسر بزرگ تبدیل شوند. برای فرار از دردسرهای بعدی، بهتر است همین حالا با مشکلات، ارتباط تان و سختی های زندگی مشترک تان رو به رو شوید. شاید رو به رو شدن با تمام چیزهایی که سعی می کردید نادیده شان بگیرید کار آسانی نباشد اما اگر پیش از زندگی زیر یک سقف، چند قدم بردارید می توانید بهتر تصمیم بگیرید و موفق تر پیش بروید.
اولین گام حرف زدن است
اگر شما نگرانی هایی مربوط به نظافت، کارهای روزمره، هزینه نگهداری و تعمیر و خرج خانه یا خلق و خوی فرد مقابل تان را دارید، لحظه ای درنگ نکنید همین حالا سعی کنید در مورد نگرانی های تان با هم حرف بزنید و به نتیجه برسید. خیلی از موضوعاتی که الان ساده می گیرید بعد از ازدواج به یکی از نگرانی های اصلی و دلایل دعواهای تان تبدیل می شوند. اگر شما به دلیل ترس از ایجاد تنش در دوره نامزدی تان از روشن کردن این خط قرمزها پرهیز می کنید، باید مقاوم تر شوید و به دلیل ترس از دعوای امروز مشکلات آینده را به جان نخرید. واقعیت این است که چه در موردشان صحبت کنید و چه نه، دیر یا زود باید با این مشکلات رو به رو شوید. شما می توانید بحث تان را با گفت و گو در مورد آمادگی تان برای زندگی مشترک شروع کنید و در مناسب ترین زمان در مورد دغدغه های تان هم صحبت کرده و تصمیم بگیرید.
نزدیک تر به او باشید
دوره نامزدی تا حدودی می تواند برای تان شناخت به همراه بیاورد اما بهترین زمان شناخت طرف مقابل برای شما، دوره عقد است. از مسافرت های طولانی مدت این دوره صرف نظر نکنید یا این که پیش از شروع تمام و کمال زندگی مشترک، گاهی چند روزی را در خانه همسرتان بگذرانید. در خانه او می توانید شیوه واقعی زندگی اش را ببینید و رفتارهایی را مشاهده کنید که شاید در یک معاشرت کوتاه مدت از او سر نمی زده است. یادتان نرود ماه های قبل از ازدواج فقط برای خوشگذرانی و قرارهای رستوران گردی نیست بلکه باید در این دوره تمرکزتان را روی شناخت عادت ها و رفتارهای طرف مقابل تان منعطف کنید.
چقدر حاضرید از خودتان هزینه کنید؟
باید سختی همه آن چیزهایی را که می پذیرید به جان بخرید. قبل از این که تصمیم به ازدواج بگیرید باید ببینید چقدر حاضرید با مشکلات احتمالی کنار بیایید. یادتان نرود زندگی با هر آدمی مشکلات خودش را دارد اما شما باید با کسی زیر یک سقف بروید که تحمل ساختن با مشکلاتش را دارید. آیا او یک کارمند است و اوضاع مالی معمولی ای دارد یا این که کار آزاد دارد تا دیروقت کار می کند؟ آیا خانواده ای سنتی و سختگیر دارد یا این که خانواده اش می توانند با شما و عادات تان کنار بیایند و...
خط قرمزها را ببینید
زندگی مشترک بدون فداکاری و کنار آمدن معنایی ندارد. شما قطعا به دلیل دوست داشتن همسرتان از خیلی علائق و کارهای تان کوتاه می آیید اما قبل از آن که تعهدی برای تغییر یا کوتاه آمدن بدهید، باید تکلیف خودتان را روشن کنید. در این مورد نیاز به یک گفت و گوی مفصل دارید. از کدام یک از خواسته های تان نمی توانید بگذرید و کدام یک برای تان اهمیت کمتری دارد. همینطور باید مشخص کنید خودتان از همسرتان چه انتظاراتی دارید و او تا چه حد می تواند به خاطر شما کوتاه بیاید. حتما در این گفت و گو خط قرمزهایی مشخص می شود که هیچ کدام از شما نمی توانید با آن کنار بیایید. آیا پذیرش این موضوعات بدون این که تغییری کند برای تان امکان پذیر است، آیا همسرتان می تواند شما را بدون این تغییرات بپذیرد؟ اگر ذره ای در این مورد تردید دارید، حتما تردیدتان را جدی بگیرید و بیشتر به شروع این زندگی فکر کنید.
در مورد خانه داری به توافق برسید
اگر این موضوع را سرسری بگیرید، خیلی راحت به موضوع دعواهای مداوم تبدیل می شود و رابطه تان را تحت تاثیر قرار می دهد. در مورد کارهای خانه و انجام دادن شان به تفاهم برسید و نگذارید همین کارهای روزمره و هر روزه برای تان دردسر درست کنند. چه کارهایی در توان شماست و چه کارهایی را همسرتان بهتر از شما می تواند انجام دهد. آیا قرار است یک نیروی کمکی بعد ازدواج به یاری تان بیاید یا این که تمام کارها را شما با همکاری هم باید انجام دهید. سعی کنید جوانب انصاف را رعایت کنید. کدام یک از شما بیرون از خانه مشغول تر است و خسته تر به خانه بر می گردد یا این که کدام یک از شما مهارت بیشتری در آشپزی یا برخی ریزه کاری ها دارد؟ سعی کنید قبل از ازدواج یک تقسیم کار فرضی را درنظر بگیرید و بعد از ازدواج آن را تکمیل کنید. اگر قصد کار کردن بیرون از خانه را ندارید، قبل از زیر یک سقف رفتن تکلیف این موضوع را با همسرتان روشن کنید و اجازه ندهید که خانه داری و بی درآمد بودن شما در زندگی تان مشکل ایجاد کند و به یک سرکوفت هر روزه تبدیل شود.
استقلال تان را حفظ کنید
حرکت در کنار یک فرد دیگر نباید توان تنها رفتن را از شما بگیرد. درست است که بعد از ازدواج بیشتر لحظه های شما با هم می گذرد و برای همسرتان بیشتر از هر کس دیگری وقت خواهید گذاشت اما شما نمی توانید از میان تمام آدم های دنیا تنها و تنها با او زندگی کنید. هنوز هم نیاز به این دارید که مسیر پیشرفت تان را طی کنید و در کار، تحصیل یا علایق تان پیشرفت کنید یا این که با دوستان و اطرافیان تان وقت بگذرانید و گاهی بدون او در این جمع ها شرکت کنید. شاید در دوره نامزدی آنقدر هیجان زده باشید که نتوانید لحظه ای هم از او جدا شوید یا از فکر کردن به او دست بردارید اما بهتر است کمی خودتان را کنترل کنید و از همان زمان نامزدی به او نشان دهید که در زندگی تان چیزهای با ارزش دیگری هم دارید و نمی توانید به خاطر ازدواج تان از همه داشته های تان بگذرید.
محدودیت های تان را روشن کنید
در مورد محل، شیوه زندگی و برنامه های آینده تان صحبت کنید. شاید او برای به دست آوردن شما حاضر شده باشد برای مدتی در شهر مورد علاقه شما زندگی کند یا این که سبک زندگی شما را بپذیرد. این موضوع وقتی پررنگ تر می شود که همسر شما همشهری شما نباشد یا این که شغلی داشته باشد که به خاطرش نتواند همیشه در یک شهر زندگی کند. آیا شما بعد از چند سال می توانید این تغییر را بپذیرید؟ اگر مطمئن هستید که دوست ندارید از زندگی در شهرتان صرف نظر کنید حتما این موضوع را با همسرتان در میان بگذارید و با بیان کردن دلایل تان او را قانع کنید که به هیچ وجه و در هیچ شرایطی نمی توانید محل زندگی تان را تغییر دهید. آیا بعد از اعلام قاطعانه این تصمیم باز هم او بدون تردید به زندگی با شما فکر می کند. به خاطر ترس از دست دادن او این موضوع را نادیده نگیرید. یادتان باشد جدایی قبل از ازدواج به شما آسیبی بسیار کمتر از جدایی بعد از سال ها زندگی خواهد زد.
بعضی از زن و شوهر ها ادعا می کنند که تا به حال هیچ وقت با هم مشاجره نکرده اند. این ادعا برای زوج هایی که می توانند نظرات شان را آزادانه بیان کنند، تقریبا غیر ممکن است.برای گروهی از زوج ها هم جر و بحث، با سر و صدای زیادی همراه است و چرخه بی پایان دعوا و مرافعه ها در خانه آن ها هیچ وقت تمام نمی شود. به هرحال تعداد دفعاتی که صدای دعوای زن و شوهرها به گوش می رسد جای خود دارد اما مهم این است که بدانیم این بگومگوها واقعا دلیل قابل قبولی دارند؟ در زندگی زناشویی شما و همسرتان باید بتوانید بدون نیاز به شخص دیگری، داور جنگ و دعواهای خودتان باشید. بنابراین لازم است درباره قوانین و محدودیت هایی که در این زمینه وجود دارد، به توافق برسید. هر دوی شما می توانید محدوده های قابل انعطافی را تعریف کنید که با شخصیت فردی و زندگی مشترک شما متناسب باشند و برای جلوگیری از مشاجره های غیر ضروری از آن ها استفاده کنید. به این ترتیب دعوا می تواند حتی به شما کمک کند تا زندگی بهتری داشته باشید!
پس برای اینکه دعوای خوب را از دعوای بد تشخیص بدهید و سعی کنید همیشه «خوب» دعوا کنید، این مقاله را بخوانید.
چگونه با همسرتان توافق کنید؟
در یک ازدواج موفق، هر دو زوج باید بتوانند با یکدیگر مذاکره داشته و به توافق برسند. البته بعضی وقت ها لازم است که هر دوی شما کمی کوتاه بیایید. به طور مثال ممکن است شما دوست داشته باشید برای مسافرت تابستانی در یک ویلای ساحلی اقامت داشته باشید و همسرتان ترجیح دهد در یک خانه جنگلی ساکن شود. در این صورت برای این که به توافق برسید چند راه حل پیش رو دارید:
می توانید چند روز نزدیک ساحل دریا ساکن شوید و بقیه تعطیلات را به خانه جنگلی بروید. باهم قرار بگذارید که تعطیلات تابستانی را کنار دریا بگذرانید و سال آینده به خانه جنگلی بروید. هر کدام از شما بخشی از تعطیلات را به تنهایی در محل مورد علاقه اش بگذراند. شرایط یکدیگر را بسنجید و اگر می بینید نیاز همسر شما اولویت دارد، خواسته خودتان را به تعویق بیندازید. به طور مثال در صورتی که می دانید همسرتان سال پراسترسی داشته و سکونت در کنار دریا به او آرامش بیشتری می دهد، این تابستان خواسته او را برآورده کنید.
از جادوی کلمات استفاده کنید
اگر یاد بگیرید که با حمله زبانی شریک زندگی تان را مورد هدف قرار ندهید، به احتمال زیاد می توانید از همسرتان بخواهید از زاویه دید شما به قضیه نگاه کند. بهتر است لحن صحبت های تان را تغییر دهید و از جادوی کلمات استفاده کنید. می توانید یک درخواست تند و خشونت آمیز را با جملات نرم تر طوری تغییر دهید که روی شنونده تاثیر بیشتری داشته باشد و بدین ترتیب از جدال های همیشگی پیشگیری کنید. یک مثال می زنیم، فرض کنید شما و همسرتان جایی باهم قرار داشته اید اما او دیر آمده، شما را مدتی در خیابان معطل کرده و بعد هم دیر به مهمانی رسیده اید. شما از این کارش ناراحت و کمی هم عصبانی هستید. به جای این که بگویید: «تو واقعا آدم بی ملاحظه ای هستی.» این جمله را به کار ببرید: «اگر کمی زودتر می آمدی من احساس آرامش بیشتری داشتم و شب بهتری را با هم می گذراندیم. می توانم روی قرار بعدی که با تو دارم این طور حساب کنم؟»
در این صورت همسر شما برای این که به درخواست تان پاسخ دهد تمایل بیشتری دارد چون احساس نمی کند که مورد حمله و فشار قرار گرفته و در مقام دفاع از خودش برنمی آید.
آتشفشان زناشویی نزدیک است
هر وقت احساس کردید آتشفشان یک جنگ و دعوای درست و حسابی بین شما و همسرتان در حال فوران است، دقت کنید تا بفهمید برای کدام یک از دلایل زیر در حال بحث کردن هستید:
آیا شما و همسرتان سعی می کنید با حرف زدن احساس ناراحتی تان را بیرون بریزید؟ از همسرتان انتظار دارید کار خاصی را انجام دهد؟ حرف هایی که از روی عصبانیت به زبان می آورید به دلیل تفاوت های جدی دیدگاه تان است یا نوعی ستیزه جویی در زندگی مشترک؟ راهکارهای مختلفی وجود دارند که جهت کنترل انواع و اقسام دعواها به کار می آیند. روش هایی که در اینجا به شما توصیه می کنیم از بهترین ها هستند که با توجه به موقعیت های بالا، می توانید از آن ها استفاده کنید.
اگر همسر شما در تلاش است تا احساس ناراحتی اش را بیان کند، بعضی وقتی ها خوب است که اصلا هیچ حرفی نزنید و به او اجازه دهید خودش را آرام کند. اگر از همسرتان انتظار خاصی دارید، یک درخواست مستقیم بهتر از دیگر شیوه های غیر مستقیم جواب می دهد.
کی برنده شد؟
بعضی از دعواها سرانجام با توافق دو طرف ختم به خیر می شود. گروهی از جر و بحث ها هم به نفع یکی از زوج ها به پایان می رسند اما در این میان تعدادی از مشاجره ها هم هستند که بی نتیجه باقی می مانند و ممکن است بارها و بارها تکرار شوند. وقتی در دعواهای زناشویی یکی از زوج ها احساس می کند خرد شده است، این ازدواج بعدها صدمه می بیند. حتی اگر در دعوا یکی از شما تسلیم شد، دیگری نباید از سوی همسرش قلدر یا دغل کار احساس شود. در واقع زن و شوهر ها هنگام ازدواج نسبت به یکدیگر متعهد می شوند و وقتی یکی احساس کند شکست خورده، به طور حتم زوج دیگر برنده نخواهد بود. پس در نهایت هر دوی شما باید با نتیجه مباحثه کنار بیایید و به رنجش و عصبانیت تان خاتمه دهید.
دلخوری های گذشته را پیش نکشید
وقتی زن و شوهر ها وارد فاز دعوا می شوند، بیشتر اوقات روی یک موضوع بحث می کنند اما بعد حرف های دیگری را هم پیش می کشند و در نهایت ممکن است درباره تمام دلخوری ها و رنجش های قبلی هم حرف هایی بزنند. پس هر وقت به هر دلیلی با همسرتان بگومگویی را شروع کردید، فقط راجع به همان موضوع صحبت کنید. به طور مثال شاید جر و بحث شما درباره مسائل مالی خانواده است و همسرتان می خواهد چند قلم کالای تازه برای خانه بخرد. برای مخالفت با او، این موضوع را پیش نکشید که فلان روز غذا را سوزانده یا هنگام ظرف شستن بشقاب ها را شکسته است. در غیر این صورت مطمئن باشید که جنگی در راه است.
در چنین مواقعی از یکدیگر ایراد نگیرید. دعواهای زناشویی اغلب فرصتی را در اختیار زن و شوهر ها قرار می دهد تا برای روان شناس شدن کمی تمرین کنند؛ مثلا به هم می گویند: «مشکل تو این است که فقط مادرت را دوست داری» یا «تا وقتی مشکلات روانی تو حل نشده جایی نمی روی».
در چنین شرایطی همیشه باید بدانید که همسر شما نیاز دارد او را دوست داشته باشید و به او احترام بگذارید. شما روانکاو همسرتان نیستید و کارتان این نیست که عیب های روان شناسی او را پیدا کنید. بنابراین پیش کشیدن این موضوعات هنگام دعوا اصلا استراتژی خوبی نیست.
روی نقطه ضعف او دست نگذارید
وقتی شعله های دعوا بالا می گیرد یکی از رایج ترین واکنش زوج ها این است که به موضعی پناه می برند که می دانند به احساسات طرف مقابل آسیب می زند. برای مثال شوهری که می داند همسرش نسبت به توانایی های خود به عنوان یک مادر مطمئن نیست، هنگام مجادله بر سر کارهای خانه، موضوع را به این آسیب پذیری ربط می دهد.
بنابراین بدترین کاری که هنگام دعوا می توانید انجام دهید این است که نقطه ضعف های همسرتان را پیش بکشید. این حمله ها موجی از احساسات ناخوشایند را درون او ایجاد می کند که می تواند تا مدت ها بعد از خاتمه دعوا ادامه داشته باشد.
وقت شناس باشید
نسبت به زمانی که همسر شما خلق و خوی مناسبی ندارد، حساس باشید. آیا شوهر شما صبح ها عجله دارد و آشفته است؟ در این صورت وقتی او از خواب بیدار می شود بحث موضوعات مهم را پیش نکشید؛ به ویژه اگر موضوع به گونه ای است که یک مکالمه طولانی را می طلبد. به جای این کار زمانی را انتخاب کنید که به نظر می رسد آرامش او بیشتر است و آمادگی شنیدن صحبت های شما را دارد.
پیدا کردن زمان مناسب برای حرف زدن به این معنا نیست که همواره از صحبت کردن هراس دارید بلکه به سادگی نشان می دهد اگر همسرتان در وضعیت ذهنی مناسبی نباشد شاید به سرعت با شما مخالفت کند در صورتی که اگر موضوع را در یک وقت عادی مطرح کنید، نظر شما را می پذیرد.
این نوع ویژگیهای شخصیتی میتوانند زمینه را برای بروز رفتارهای اغراق آمیز و ناهنجار یک فرد در برابر وقایع عادی یک رابطه، آماده کنند.
به قول دکتر لارنس کوردک (Lawrence Kurdek)، روانپزشک، این ویژگیها "میتوانند به دو شریک زندگی کمک کنند تا به افرادی مبدل شوند که زندگی با آنها بسیار مشکل است."
حالا باید ببینیم این خصوصیات چه هستند و چه افرادی در فهرست "کسانی که نباید با آنها ازدواج کرد" قرار میگیرند.
تحقیقات نشان داده است که اگر شخصی بیش از حد افسرده، کمرو، مضطرب، متخاصم، تکانشی (کسی که بدون فکر کردن عمل میکند) و یا در برابر فشارهای روحی آسیب پذیر باشد، برای ازدواج شخص مناسبی به نظر نمیرسد، ضمن اینکه در چنین مواردی این فرد باید روان درمانی شود.
فهرست زیر به چند موقعیت و چند نوع از افرادی که دارای ویژگیهای خطرناک هستند اشاره شده است و تکرار میکنم که در چنین شرایطی، بهترین کار ازدواج نکردن است!
• اگر یکی از شما به طور خستگی ناپذیری چنین سوالاتی را مطرح میکند : "مطمئنی که دوستم داری؟" یا " واقعا برایت اهمیت دارم؟" (تیپ تایید خواه)
• اگر زمانی که با هم هستید، بیشتر وقت شما به جر و بحث و مخالفت میگذرد. (رابطه عشق - تنفر)
• اگر با وجود اینکه زمان بسیاری را با هم میگذرانید، واقعا یکدیگر را به عنوان یک فرد نمی شناسید یا با افکار یکدیگر ارتباط برقرار نمیکنید.
• اگر با پدر یا مادر خود رابطه خوبی ندارید و همسر آینده شما "درست شبیه" این والد نامطلوب شما است.
• اگر دلیل ازدواج شما، یافتن کسی است که برایتان "مادری" یا "پدری" کند.
• اگر احساس میکنید که تصمیم به ازدواج از طرف پدر یا مادر همسر آینده تان به شما تحمیل شده است.
• اگر مدام جملاتی مانند این در سرتان میچرخد: "شاید همه چیز بعد از ازدواج درست شود"
• اگر فرد مورد نظرتان میخواهد که همه دوستان قدیمی خود را ترک کنید و یک زندگی اجتماعی تازه برپا کنید. (تیپ مالکیت طلب)
• اگر او همه تصمیمهای مهم در رابطه با شما را به تنهایی اتخاذ میکند و شما از این کار بسیار ناخشنودید. (تیپ فرمانده)
• اگر بعد از یک گفتگوی رو راست با خودتان به این نتیجه رسیدید که تنها به خاطر مسائل جنسی با او ازدواج میکنید.
• اگر او بارها "از کوره در میرود" و در کنترل خلق و خوی خود ناموفق است.
• اگر احساس میکنید برای ازدواج، توسط فرد مورد نظرتان تحت فشار قرار گرفته اید.
• اگر این فرد شما را از نظر جسمی یا روحی آزار میدهد.
• اگر یک روز کامل (و بدون تلویزیون) را تنها با این شخص گذرانده اید و متوجه شده اید که روزی غیرقابل تحمل داشته اید.
در نهایت، سه توصیه برای شما داریم که میتوانند در جلوگیری از ازدواج با چنین خصوصیاتی مفید باشند :
1. بیاموزید که این ویژگیها را در خود و دیگران تشخیص دهید و تا حد امکان قبل از ازدواج، به دنبال درمان آن باشید. به خاطر داشته باشید که ازدواج مشکلات شخصیتی را حل نمیکند که هیچ، در بسیاری از موارد آنها را شدیدتر هم میکند.
2. در سن پایین ازدواج نکنید، که در واقع منظورم زیر 23 سال است.
3. قبل از ازدواج به خوبی با شخص مورد نظر خود آشنا شوید و تا زمانی که حداقل یک سال با او معاشرت نکرده اید، ازدواج نکنید.
