1- استفاده از کرم های حاوی هیدروکینون:

کرم های حاوی هیدروکینون عاملی سفیدکننده است بنابراین شما می توانید از کرم Porcelanam (پورسلنام) با دوز 4 درصد و پایین تر که به صورت آزاد در داروخانه ها فروخته می شود استفاده کنید.

برای تهیه این کرم نیازی به نسخه پزشک نیست. اما اگر لکه های شما تیره تر باشد نیاز به پمادی با دوز بالاتر دارید در این صورت حتما نیاز به تجویز پزشک دارید و در این موارد استفاده از این کرم ضروری است. با این حال در تمامی این شرایط، قبل از استفاده از پماد حتما بروشور آن را با دقت بخوانید.

لازم به ذکر است که استفاده از این کرم ها باعث بهبودی خواهد شد اما توجه داشته باشید که روند بهبودی به صورت تدریجی است و می تواند ماه ها طول بکشد.

2- استفاده از لیمو:

پیشنهاد می شود حداقل 2 بار در روز آب لیمو روی لکه ها بمالید. اسیدیته موجود در آبلیمو می تواند به قدر کافی لکه ها را ناپدید کند یا باعث روشن شدن لکه های روی پوست از طریق لایه برداری از پوست شود.

3- استفاده عسل:

استفاده از عسل و ماست نیز برای برطرف کردن لکه های پوست توصیه می شود. می توانید از مخلوط عسل و ماست خمیری تهیه کنید و آن را روی سطح مورد نظر بمالید. استفاده از این مخلوط به مرور زمان باعث روشن تر شدن لکه های موجود در پوست می شود. برای تهیه این خمیر یک قاشق قهوه خوری ماست و یک قاشق قهوه خوری عسل را با هم مخلوط کنید و روی پوست بمالید. پیشنهاد می شود یک بار در روز این ماسک را روی لکه های پوستتان بمالید و اجازه دهید به مدت 30 دقیقه روی پوستتان بماند. سپس آن را با آب شست و شو دهید.

4- بهبود لکه ها به وسیله آلوئه ورا:

این گیاه حاوی موادی است که به سرعت به تجدید سلول های پوستی می پردازد، بنابراین با استفاده از آن می توانید پوستتان را جوان تر کنید. شما می توانید این گیاه را از داروخانه ها تهیه کنید. همچنین می توانید از تکه های فریزشده آلوئه ورا نیز استفاده کنید. برای این کار یک تکه از آلوئه ورا را برش داده و قاشقی زیر آن قرار دهید و آن را فشار دهید تا مایعی شفاف از آن خارج شود (این مایع شیره آلوئه ورا نیست). سپس یک یا دو بار در روز این مایع را روی لکه های پوست تان بمالید.

5- استفاده از کشک:

لایه برداری از پوست با استفاده از کشک نیز یکی دیگر از این روش های برطرف کردن لکه های پیری است. اسید لاکتیک موجود در کشک باعث لایه برداری از پوست می شود. استفاده از کشک تا حدودی باعث بهبود سلول های آسیب دیده – در اثر قرار گرفتن در معرض نور خورشید – می شود.

6- استفاده از کرم های آرایشی:

شما می توانید یک نوع کرم پودر مخصوص که در داروخانه یا فروشگاه های لوازم آرایشی فروخته می شود، تهیه کنید. به کمک این کرم پودرها می توانید لکه های روی پوست را تا حدودی برطرف کنید. در حقیقت این کرم ها حاوی روغن هایی هستند که باعث مرطوب شدن پوستتان می شود. اما لازم است که قبل از تهیه این کرم پودرها توجه داشته باشید تا کرم پودری را بخرید که از نظر رنگ با رنگ پوست تان مطابقت داشته باشد. به دلیل اینکه اگر کرمی مناسب با رنگ پوستتان تهیه نکنید باعث می شود لکه های روی پوست بیشتر نمایان شوند.

پیش از هر چیز لازم است به این نکته اشاره کنیم که عوام مردم و بسیاری از آرایشگران از اصطلاح اپیلاسیون برای برداشتن موهای زائد بدن (چه به صورت دائمی و چه به صورت موقتی) استفاده می کنند، که اشتباه است.

“اپیلاسیون” به معنی “برطرف کردن همیشگی رشد موهای زائد بدن تنها به وسیله الکترولیز یا لیزر” است و به “برطرف کردن موقت موهای زاید بدن به وسیله مواد شیمیایی یا وسایل متفرقه”، “دپیلاسیون” گفته می شود.

اپیلاسیون به وسیله تیغ: آسان و سریع

تیغ بهترین وسیله پاک کردن سریع بدن از موهای زائد است، به ویژه برای افرادی مفید است که پوستی حساس دارند.

در صورتی که تیغ را برای دپیلاسیون انتخاب می کنید، تنها کافی است هر دو روز یک بار، یک دوش10 دقیقه ای بگیرید تا پوست شما نرم شود. سپس با مقداری آب صابون پوست را لیز کنید تا تیغ به راحتی روی آن حرکت کند. تیغ را از مچ پا به سمت زانو بکشید. تیغ ساقه مو را درست هم سطح لایه اپیدرم پوست (لایه سطحی پوست) قطع می کند.

در حال حاضر، تیغ هایی وارد بازار شده است که لایه نازکی ژل نرم کننده دارد تا به پوست آسیب نرساند. با این حال پیشنهاد می شود در کنار آن، از صابون یا ژل های نرم کننده هم استفاده کنید.

توجه داشته باشید گرچه تیغ وسیله ای سریع و آسان است، ولی رشد و ضخامت موها پس از مدتی کمی افزایش می یابد، بنابراین برای دست و صورت توصیه نمی شود.

پس از دپیلاسوین با تیغ، هرگز از دئودورانت ها روی پوست استفاده نکنید.

دپیلاسیون با دستگا ه های اپیلاتور: اقتصادی

دستگاه های اپیلاتور، از جمله اقتصادی ترین وسایل برای رفع موهای زائد بدن است.

این دستگاه ها به دو دسته تقسیم می شوند:

گروهی که تنها ساقه مو را کوتاه می کنند و گروهی که مو را از ریشه درمی آورند.

وقتی از دستگاه های اپیلاتوری که مو را از ریشه درمی آورند، استفاده می کنید، رویش موها دو تا سه هفته عقب می افتد. از این دستگاه ها روی تمامی قسمت های بدن می توانید استفاده کنید.
تنها عیب این دستگاه ها این است که باعث به وجود آمدن جوش های ریز روی پوست های حساس می شود و اگر چه موهای بسیار ریز را می گیرند، ولی به مرور زمان باعث رویش موهای زیر پوستی می شوند.

نکات مهم:

* توجه داشته باشید پیش از دپیلاسیون با دستگاه های اپیلاتور یک دوش آب گرم بگیرید تا پوست نرم شود.

* بهترین زمان برای دپیلاسیون، بعد از ظهر است تا التهابات احتمالی پوست در طول شب فروکش کند.

* قبل از دپیلاسیون با دستگاه های اپیلاتور، مطمئن شوید چربی کرم یا بقایای آرایشی از روی نقاطی که می خواهید دپیلاسیون کنید، کاملاً تمیز و برداشته شود.

* بعضی مواقع، موهای نازکی که به سمت عقب رشد می کنند، به سطح پوست نمی رسند و زیر پوست رشد می کنند. برای پیشگیری از چنین مواردی می توانید از دستکش ماساژ (کیسه مخصوص حمام) یا پیلینگ بدن استفاده کنید. این کار سلول های مرده پوست را از بین می برد، به طوری که موهای نازک به راحتی می توانند به سطح پوست بیایند و به وسیله اپیلاتور برداشته شوند.

* بر خلاف تیغ که پس از استفاده از آن موها ضخیم و رشد آنها سریع تر می شود، آزمایش های پوست شناسی نشان داده است که استفاده از اپیلاتور این مشکل را به وجود نخواهد آورد. چیزی که سبب شد این عقیده در میان مردم جا بیفتد این است که بسیاری از خانم ها در تابستان دپیلاسیون می کنند. طبیعتاً دمای بالای هوا روی رشد موهای بدن تاثیر می گذارد. در تابستان گردش خون سریع تر است. این موضوع به تغذیه ریشه ها و در نتیجه رشد سریع تر موهای بدن کمک می کند.

دپیلاسیون به وسیله موچین
موهای ابرو و موهای زبر و کوتاه را می توان به وسیله موچین دپیلاسیون کرد. رشد موها بعد از انجام این نوع دپیلاسیون، طبیعی خواهد بود.

دپیلاسیون به وسیله موم
موهای کوتاه، نازک، بلند یا ضخیم فرقی نمی کنند. موم گرم، به راحتی مو را از ریشه بیرون می کشد و از آن می توانید برای برداشتن موهای زاید زیر بغل و پا استفاده کنید.

دپیلاسیون به وسیله موم کمی دردناک است و اگر در شرایط غیر بهداشتی انجام شود، جوش و التهاب پوستی به همراه دارد.

تجربه نشان داده که پس از دپیلاسیون با موم، موها دیرتر رشد می کنند و تا حدودی از زبری و ضخامت آنها کاسته می شود. لیکن استفاده مداوم از موم ها باعث افتادگی و شل شدن پوست می شود.

برای استفاده از موم، باید آن را گرم کنید. برای آنکه درجه حرارت آن را امتحان کنید، ابتدا مقداری از آن را پشت دست خود بگذارید. در صورتی که موم دست را نمی سوزاند، مقداری از آن را به وسیله کاردک چوبی در جهت رویش مو، بر سطح پوست مالیده و یک قطعه پارچه تمیز یا کاغذ روی آن گذاشته و فشار دهید. سپس با نوک انگشتان کاغذ یا پارچه را گرفته و در جهت عکس رویش موها محکم آن را بکشید.

موم گرم نسبت به هر ماده دیگری مؤثرتر عمل می کند، چون منافذ پوست را باز کرده و کمک می کند تا مو از ریشه به راحتی جدا شود.

استفاده از موم برای کسانی که کم خونی یا واریس دارند، توصیه نمی شود، زیرا گرما در این گونه افراد موجب منبسط شدن رگ های خونی و هماتوم (تراوش و تجمع موضعی خون) می شود.

دپیلاسیون شرقی در واقع استفاده از همین موم است که به جای مواد شیمیایی از ترکیبات آب، آب لیمو و شکر ساخته شده است و به راحتی با آب پاک می شود و آن را برای تمامی نقاط بدن می توان استفاده کرد.

در دپیلاسیون موی دست، حتماً به جهت رویش موها توجه کنید. دپیلاسیون در جهت عکس رویش موها انجام می شود. می توانید پس از دپیلاسیون، پوست را شسته و از مقداری کرم مرطوب کننده استفاده کنید.

نکات کلیدی:
پیش از دپیلاسیون با موم به این نکات توجه کنید:

* پیش از انجام دپیلاسیون با موم، حتماً حمام کنید تا سلول های مرده از بدن جدا شده و موهای زیر پوستی بیرون بیایند.

* قبل از دپیلاسیون با موم، پوست باید خشک و تمیز باشد.

* موم را به قطر یک سانتی متر و طول پنج سانتی متر با کاردک مخصوص روی پوست بمالید.

* موم را از زانو به پایین بمالید و سپس در جهت عکس بردارید.

* در صورتی که قسمتی از موم روی پوست باقی بماند، دستمالی را به روغن مخصوص ضد باکتری آغشته کرده و روی آن بمالید تا پاک شود.

* در صورتی که روی قسمتی از بدن موم انداخته اید ولی هنوز مو در آن قسمت باقی مانده است، صبر کنید پوست کمی خنک شود و التهاب آن بخوابد. سپس دوباره موم را امتحان کنید.

* بهترین اندازه مو برای انداختن موم، پنج میلی متر روی پا و شش میلی متر روی خط مایو است. در صورتی که موها از این حد بلندتر شد، ابتدا با قیچی آن را کوتاه کنید تا درد کمتری داشته باشد.

1. نقش های خطرناک روی بدن
مدتی است که طراحی های دائمی روی بدن خیلی زیاد شده است؛ پدیده ای که واقعا خطرناک است و تعداد بسیار کمی وجود دارند که بتوانند آن را به طور اصولی و کاملا بهداشتی انجام بدهند. اگر می خواهید روی بدن تان نقش طراحی کنید، بهترین راه استفاده از حنا است. یک روش کاملا ساده و بی خطر که به هیچ وجه ضرری را متوجه پوست نمی کند. این طرح ها 2 تا 3 ماه هم باقی می مانند و مشکلی در این زمینه وجود ندارد.

2. اکستنشن مو بی خطر نیست
می گویند اکستنشن مو کاملا بی خطر است اما من این نظریه را اصلا قبول ندارم. این روش هم ضررهای خاص خودش را دارد. تصور اینکه اکستنشن مو به طور دائمی باقی بماند هم از آن چیزهایی که به غلط جا افتاده؛ حتی اگر این موضوع با موهای طبیعی هم انجام بشود باز هم همیشگی نیست.

3. اسیر ناخن های کاشته شده نشوید
به عنوان یک آرایشگر، کاشت ناخن را به هیچ وجه توصیه نمی کنم. وقتی ناخن می کارید لایه اصلی ناخن شما هوا نمی خورد و می میرد. بعد از آن 6 تا 7 ماه طول می کشد تا دوباره به حالت اولیه برگردد. اگر می خواهید ناخن بکارید فقط در مواقع خاص این کار را بکنید و به هیچ وجه پشت سر هم دست هایتان را اسیر ناخن های کاشته شده نکنید.

4. دور تغییر ناگهانی رنگ مو را خط بکشید
تغییر رنگ های ناگهانی بیشترین آسیب را به موها می زنند. اگر تصمیم به تغییر رنگ دارید، از رنگ هایی استفاده کنید که به رنگ فعلی موهایتان نزدیکی بیشتری دارند. اگر موهایتان را دوست دارید هیچ وقت آنها را شوکه نکنید. اگر زمینه رنگی فعلی، روشن است به هیچ وجه به رنگ تیره فکر نکنید و برعکس.

5. فر را فراموش کنید
فر کردن موها یکی از چیزهایی است که همیشه طرفداران خاص خودش را دارد و بهتر است این را بدانید که فر کردن هم به موهای شما آسیب می رساند.
فر هم مثل دکلره در صورتی که بر روی موی رنگ شده یا مش کرده انجام بشود، به طور قطع آن را می سوزاند مگر اینکه از موادی استفاده شود که مخصوص موهای مش شده است که هنوز این مواد در ایران وجود ندارد.

6. دکلره؛ یک ماده خطرناک
دکلره به مو آسیب می زند و ماده خطرناکی است. البته این خطر برای موهای با رنگ طبیعی کمتر است اما اگر مو قبل از آن رنگ یا مش شده باشد، احتمال سوختن آن خیلی بالا می رود. این موها در صورت دکلره شدن به احتمال 60 درصد می سوزند.

7. مژه های مصنوعی تاریخ محدودی دارند
این موضوع را خیلی شنیده ام که می گویند کاشت مژه تا ماه ها باقی می ماند و از بین نمی رود. کاشت مژه به طور کلی ضرری ندارد اما طول عمر محدودی دارد. اگر از آن خیلی مراقبت کنید و به قول معروف هوای مژه های کاشته شده را داشته باشید در خوش بینانه ترین حالت 2 ماه بیشتر باقی نمی ماند.

8. صافی دائم مو وجود ندارد
چیزی به نام صافی دائمی مو وجود ندارد، بلافاصله بعد از رویش موها، ریشه مو به همان شکلی که از قبل بوده رشد می کند و این کاملا طبیعی است.
اگر به صاف کردن موهایتان فکر می کنید، کراتینه کردن یک راه خیلی خوب است.
کراتینه هم موهای آسیب دیده را خوب می کند هم به پوست و مو آبرسانی می کند، بعد از آن هم موها به میزان قابل توجهی صاف می شوند.
کراتینه باید با مواد خیلی خوب و زیرنظر آرایشگر انجام بشود، چون اصلا کار ساده ای نیست و چیزی نزدیک 6 ساعت طول می کشد.

9. مراقب خط چشم دائمی باشید
اگر تصمیم دارید که خط لب و خط چشم دائمی داشته باشید باید با آگاهی کامل سراغ آن بروید. اولا این نوع آرایش نباید برای افراد دیابتی انجام بشود، چون باعث به وجود آمدن زخم هایی می شود که خیلی دیر خوب می شوند. در ضمن نباید هیچ وقت به گوشه چشم ها خط چشم دائمی کشیده شود، چون محلی است که کیسه های اشک در آن قرار دارد و باعث پارگی مویرگ ها می شود. خط لب و چشم دائمی باید حتما زیر نظر آرایشگری صورت بگیرد که مدرک تخصصی آن را دارد، در غیر این صورت عوارضی به همراه خواهد داشت که تقریبا غیرقابل جبران است.

10. به ابروهای خودتان بپردازید
اگر ابرو های طبیعی دارید سراغ آرایش دائم ابرو نروید. این نکته را به یاد داشته باشید که هیچ چیز به زیبایی ابروهای خودتان نیست. آرایش دائم ابرو فقط به کسانی توصیه می شود که ابروهایشان ریزش زیادی داشته یا اینکه دنباله ابروی پایینی دارند که باعث می شود چهره شان را اخمو نشان بدهد. هیچ وقت ابروهای نازک را، پهن نکنید چون بعد از مدتی دلتان را می زند و نمی توانید کاری کنید. پاک کردن آن هم ضرر دارد و حتی اگر این کار با لیزر انجام شود، جای آن گود می افتد.